Eten, liefde en traditie

De huwelijksritus, ongeacht of het een seculiere of religieuze ceremonie betreft, wordt vaak begeleid door een culinair moment waarbij het bruidspaar en de aanwezige gasten betrokken zijn. Van het rijstgooien, dat in veel tradities – inclusief de Italiaanse – geluk brengt voor vruchtbaarheid en voorspoed, tot de keuze van het menu voor het banket, dat varieert van traditionele en gelukbrengende gerechten tot die gekozen om de gasten te verrassen, speelt eten ongetwijfeld een hoofdrol in de huwelijksritus, en ook in Villa Ormaneto ontbreken eten en liefde nooit.

In Duitsland, vooral in Beieren, vereist de traditie de Hochzeitssuppe , een huwelijkssoep op basis van bouillon, vlees en griesnoedels. Ook in Japan wordt een huwelijkssoep gegeten: deze heet Ushiojiru en wordt bereid met bouillon en hamaguri, kokkels waarvan de schelpen samen het harmonieuze leven van het bruidspaar symboliseren. In China worden de ginkgonoten geserveerd, in Irak marsepein zoetigheden , in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië (en elders) wordt de bruidstaart aangesneden, die een zeer oude traditie kent.

In Griekenland krijgen de gasten amandelconfetti – koufeta – van chocolade en suiker, strikt in oneven aantallen. Dit vertegenwoordigt de eenheid van het paar, omdat oneven getallen niet gedeeld kunnen worden, terwijl in Brazilië de gasten bem casados krijgen, twee koekjes aan elkaar gehouden door dulce de leche die de zoete eenheid van het paar symboliseert, en voordat ze worden gegeten, wordt er een wens gedaan. In Zuid-Korea draagt de bruid tijdens de pyebaek, een intieme ceremonie waarbij alleen de families van het bruidspaar aanwezig zijn, kastanjes en dadels als symbolen van vruchtbaarheid. Aan het einde van de ceremonie gooien de familieleden deze achter de bruid aan, die probeert er zoveel mogelijk te vangen, wat het aantal kinderen symboliseert dat ze zal krijgen. (gehaald uit “Atlante di Geogastronomia” van Martina Liverani).

Eten en liefde in Villa Ormaneto: de tradities van de bruidstaart

In Villa Ormaneto is het aansnijden van de taart een speciaal moment waarvoor een specifieke opstelling is gemaakt. Alle aandacht gaat uit naar de taart, spectaculair en origineel, en het moment van het aansnijden van de eerste plak. Maar waar komt deze traditie vandaan? Het schijnt zelfs terug te gaan tot het oude Rome, toen de bruidegom aan het einde van de ceremonie een gerstebrood op het hoofd van de bruid brak als teken van geluk en vruchtbaarheid, en de aanwezige gasten haastten zich om de kruimels op te rapen om een beetje van dat geluk mee naar huis te nemen.

In de middeleeuwen verspreidde zich de gewoonte om zoetigheden mee te brengen naar bruiloften; in het bijzonder brachten de gasten broodjes of koekjes voor het bruidspaar en stapelden die op elkaar tot een soort berg. Hoe hoger de berg, hoe meer welwillendheid voor het bruidspaar. In Engeland werd deze gewoonte gecombineerd met het glaceren van de “berg” broodjes om ze beter bij elkaar te houden. Het was de Franse banketbakker Careme die het dessert van kleine broodjes aan elkaar gebonden met karamel codeerde: zo ontstond de eerste “croquembouche”. Witte bruidstaarten zijn ontstaan om de bruidstaart van koningin Victoria na te bootsen (die drie meter in diameter was en 140 kilo woog), die als eerste met witte glazuur werd bedekt.

Wit is namelijk de kleur die de zuiverheid van de bruid vertegenwoordigt, maar niet alleen dat: hoe witter de taart, hoe meer geraffineerde suiker hij bevatte en dus hoe groter de rijkdom van de bruidsschat, omdat geraffineerde suiker destijds erg duur was en slechts weinig families het zich konden veroorloven. De meerlaagse taart is een idee van zoon Leopoldo die in 1882 trouwde. Hoe dan ook, ongeacht de vorm en het type taart, wil de ritus dat de eerste plak wordt aangesneden door vrouw en man die samen het mes vasthouden en elkaar vervolgens bedienen.

De symboliek verbonden aan de bruidstaart is zeer rijk aan betekenissen: bijvoorbeeld, de ronde vorm herinnert aan die van de ringen, de zogenaamde “ware”, die de eeuwige eenheid van het paar vertegenwoordigen. De verschillende lagen vertegenwoordigen de levenspaden of het aantal kinderen dat men hoopt te krijgen als een goed voorteken.

Tot slot een curiositeit : de toppers die het bruidspaar uitbeelden dateren uit het einde van de negentiende eeuw. Aanvankelijk van hars en gips, werden ze in de jaren twintig industrieel geproduceerd in celluloid. Vanaf de jaren vijftig werden ze een onmisbare decoratie op de bruidstaart.